Gospodarkę centralnie planowaną znają dziś w Polsce z autopsji jedynie ludzie w średnim wieku i starsi, choć jeszcze 25 lat temu była powszechnie stosowana we wszystkich krajach obozu socjalistycznego. Dziś została odrzucona przez niemal wszystkie kraje świata, w czystej formie, bez wprowadzenia choćby niektórych elementów gospodarki rynkowej, istnieje w zasadzie tylko w Korei Północnej. Istotą gospodarki centralnie planowanej było przede wszystkim istnienie w pełni regulowanego rynku. Partia polityczna, która sprawowała władzę w danym kraju, decydowała o praktycznie każdym, nawet mało istotnym elemencie gospodarki, jakim mogła być przykładowo budowa obiektu użyteczności publicznej w małym mieście. Nie wpływało to jednak pozytywnie na jakość tej inwestycji, przeciwnie, z uwagi na brak stosowania rachunku ekonomicznego, były one w większości nietrafione. Innymi cechami tej gospodarki, często dokuczliwymi dla zwykłego obywatela, były reglamentacja produktów oraz sztuczne ustalanie cen. Prowadziło to w konsekwencji, przy preferowaniu przemysłu ciężkiego i jednocześnie zaniedbaniu sektora usług, do nadprodukcji części dóbr, niepotrzebnych dla społeczeństwa oraz brakach w produkcji podstawowych towarów. Produkowano je zresztą na podstawie planów wieloletnich, w oderwaniu od rzeczywistego popytu rynkowego.
Gospodarka centralnie planowana
